عملکرد بهینه و موثر حوضچه های آرامش کلاسیک در شبکه های آبیاری و زهکشی، نیازمند تامین عمق آب مناسب در پایین دست این حوضچه ها است. اگر به هر دلیل تامین چنین عمقی میسر یا مقرون به صرفه نباشد. در این صورت ایجاد یک واگرایی در مقطع جریان می تواند راه حل مناسبی برای کاهش عمق موردنیاز برای وقوع جهش هیدرولیکی باشد که در عین حال می تواند باعث کاهش هزینه احداث حوضچه های آرامش نیز گردد. در این تحقیق ویژگیهای جهش هیدرولیکی در مقطعی مستطیلی با واگرایی ناگهانی و تدریجی به صورت آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. در یک کانال مستطیلی به عرض 1 متر، عمق 0.7 متر و طول 6 متر، واگرایی هایی با زوایای 30، 60، 45، 75 و90 درجه، سه نسبت بازشدگی (نسبت به عرض مقطع پایین دست به بالاست) 1.5، 2.5 و 5 در مسیر جهش هیدرولیکی قرار داده شد. مشخصات جهش هیدولیکی در این مقاطع برای اعداد فرود مختلف اندازه گیری و نتایج حاصله مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. با گذر جریان از مقطع واگرا، به تدریج گردابه های ساعت گرد و غیرساعت گرد به ترتیب در چپ و راست جهش هیدرولیکی تشکیل گردیدند. این گردابه ها نامتقارن بوده و اندازه و سرعت چزخش آنها نیز کاملا متفاوت بودند. مشخصات جهش هیدرولیکی شامل عمق ثانویه، طول جهش و طول گردابه های چپ و راست مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج این تحقیق نشان داد که با کاهش زاویه واگرایی در نسبتهای مختلف بازشدگی، مشخصات نامطلوب جهشهای ناپیوسته و بینابینی بهبود یافته و در نهایت می توان به نتایجی بهتر از مشخصات جهش کلاسیک دسترسی پیدا نمود. گرچه برای هر نسبت بازشدگی، با کاهش واگرایی از 90 درجه به 30 درجه عمق ثانویه در این حالت نسبت به جهش کلاسیک کاهش قابل ملاحظه ای می یابد، اما نسبت عمق ثانویه به عمق اولیه دچار تغییرات قابل توجهی نمی شود. همچنین با کاهش نیسبت بازنشدگی و زاویه واگرایی، طول جهش نسبت به جهش کلاسیک کاهش می یابد. بازده جهش هیدرولیکی وگرا همواره بیشتر از جهش کلاسیک است اما برای یک نسبت بازشدگی ثابت، تغییرات زاویه واگرایی اثر معنی داری بر بازده جهش ندارد. در نهایت مناسبترین جهش هیدرولیکی واگرا در نسبت بازشدگی 2 با زاویه واگرایی 60 درجه می تواند رخ دهد.